Hubertusklauwen

Een raskenmerk van de gos zijn de dubbele hubertusklauwen aan de binnenzijde van de achterpoten. Sommige gossen hebben deze dubbele hubertsklauwen ook aan de voorpoten. Wat doen we ermee? Die van mij is een wildebras en mede daardoor heeft hij, denk ik, soms last van met name zijn wolfsklauwen. Aan de voorpoten is hij al twee nagels kwijt, gebroken tijdens iets te ruwe spelletjes door het struikgewas, achter Barsois aan rennend. Van de week liep hij weer mank, dit maal met zijn achterpoot, dat gebeurde toen hij tegen mij op ging staan, controle van zijn poot leverde niets op en nu is er weer niets te merken aan hem. Van de dierenarts hoorde ik dat de dubbele wolfklauwen vaak weggehaald worden om gemene ongelukken ermee te voorkomen. Ben benieuwd naar jullie ervaringen

 Eerlijk gezegd tot nu toe heb ik geen problemen met de wolfsklauwtjes. Ook voor zo ver ik weet van anderen geen problemen gehoord. Je hoort het wel eens van de voorpootjes dat daar de klauwtjes problemen geven Wat ik wel denk wil je hem ooit showen of voorbrengen bij een clubdag dan moet hij die klauwtjes hebben zeker als je daar ook de achterliggende gedachten bij hebt dat hij misschien ooit een keer voor de fok gebruikt kan worden.

Ik weet dat er dierenartsen zijn die erg graag snijden. Maakte dat zelf ook een keer mee toen ik een keer bij een andere dierenarts was. Die riep Oh dubbele klauwtjes die kan ik er voor je af halen hoor. Ik zei ; nou dat dacht ik niet want dat is rasstandaard.

Hij heeft er wel een aantal keer last van gehad. Eens kwam hij binnen met een bloedende klauw, was buiten een nagel er afgebroken. Soms als hij ligt (buiten) en weer opstaat blijft de klauw ergens in hangen, laatst ook in een riempje onder aan mijn broek. Eigenlijk gebeurt het vrij regelmatig, ik wilde er ook al eens een berichtje over sturen. Hij knauwt zijn nagels er soms ook zelf af. Ergens kan ik mij de opmerkingen van dierenartsen over wolfsklauwen dus wel voorstellen. Hij heeft er meer hinder dan plezier van. Voorlopig laat ik ze echter wel zitten.

Grote broer heeft er nog geen enkele keer last van gehad ondanks zijn eveneens wilde gedrag bij momenten. mijn eerste dierenarts sprak mij er ook op aan om ze weg te halen. Hij vertelde ook dat hij bij pups ze altijd bij voorbaat weg sneed. Ik ben nooit meer terug gegaan naar hem en ben nu bij een andere dierenarts. Ik vind het maar niks om datgene wat aan een mens of dier zit gewoon weg te halen bij voorbaat als er nog geen enkele hinder of last is te bespeuren. Hopelijk heeft hij niet teveel last en loopt hij snel weer normaal.

Nou grote zus heeft er ook weleens last van en ze heeft er maar liefst 4! Ze ligt er ook regelmatig aan te knauwen, onze Frits is een echt nagelbijter maar alleen aan haar wolfsklauwen. Ik heb weleens het idee dat ze meer last heeft omdat ze niet zo behaard is. hij heeft er totaal geen last van maar die heeft veel meer en langer haar. Je moet ze bij hem zowat zoeken. Tot nu toe blijft de last beperkt, waar ik dan eigenlijk best van sta te kijken als je haar bij de behendigheid van de katteloop, A-schutting etc. af ziet stuiven. Bij hem hebben we er een laten verwijderen omdat hij er een gezwel aanhad. Ik controleer ze sindsdien dan ook regelmatig (en grondig!)

 Hier ook geen last met de klauwtjes ,maar toen er van mij een pup naar belgie ging belde die mensen mij op omdat de dierenarts vroeg waarom de fokker bij de geboorte de klauwtjes niet weggehaald had .

 

toen er van mij een pup naar belgie ging belde die mensen mij op omdat de dierenarts vroeg waarom de fokker bij de geboorte de klauwtjes niet weggehaald had . Na ja zeg, wat een onbegrijpelijke reactie van de DA. Persoonlijk begrijp ik ook niet dat nieuwe gossenpuppy-eigenaren niet weten wat er bij een gos allemaal op en aan zit en wat je van een gos kunt verwachten. Misschien speelde het zich af in het pre-digitale (lees:internet-) tijdperk. Momenteel kun je heel wat informatie vinden over de gos én zelfs aan fokkers en eigenaren (via mail) jezelf ook nog laten informeren. Gelukkig maar!

Hier hebben de hondjes geen last van hun klauwtjes, maar ik heb er wel last van. Rosa’s tweede klauwtje aan elke achterpoot is niet helemaal “comme il faut”. Dit betekent voor één nagel dat deze finaal rondgroeit rondom het kussentje …. en verder …. als ik er niets aan doe. Twee keer per week de nagel bijvijlen dus. Knippen is geen optie. Een eerdere poging daartoe wees uit dat de bloedader erg ver in de nagel reikt (ai) en het kreng groeit gewoon superhard. Vandaar dat ik begin te overwegen om haar klauwtjes te laten verwijderen. Opmerkelijk is ook dat bij de dubbele klauwtjes bij Donna er altijd twee nagels geknipt moeten worden en de andere twee mooi op lengte blijven. Ik doe dat ook. Ons buurhondje is overleden aan kanker bij de teennagels. Die DA zei dat dat vaker voorkomt bij zwarte honden met zwarte teennamgels. Ik weet niet of dit wetenschappelijk is aangetoond. Kan me ook niet schelen, ik houd ook de teentjes goed in de gaten.

de eigenaren wisten het wel maar hun dierenarts niet , ik vertel er bij dat de klauwtjes altijd in de gaten gehouden moeten worden ivm de groei . hier groeien sommige ook prachtig rond bijna een 0- tje die knip ik dan zo omde 3 maanden Bij mij houd hij keurige nagels. Ik was daar zo aangewend dat ik er geen erg in had dat bij haar ze rond groeide en in haar kussentje begonnen te groeken. Sindsdien houd ik het goed in de gaten en knip ik ze regelmatig bij. Ook moet ik er erg in houden dat de nagels van haar tenen niet te lang worden , deze zijn bij haar ook erg sterk en groeien hard dit in tegenstelling tot die van hem waar ik geen omkijken naar heb.

Mijn ervaring is dat als de nagel eenmaal knip dat ze dan harder worden en ook niet meer vanzelf afvallen. Hij heeft 1 nagel die we eenmaal geknipt hebben en nu dus bij moeten houden. zijn nagels hebben we nog nooit wat aan gedaan en vallen weer af als ze te lang worden

Er zitten inderdaad lange bloedaderen(wij noemen dat het “leven”) in de nagels van de klauwen, ik heb bij hem ook al een keer erin geknipt terwijl ik dacht ver genoeg in de veilige zone te zitten. Niet dus, maar hij is sterk en hij gaf geen kick. Ook niet toen de dierenarts aan zijn voorpoot de nagel van zijn wolfklauw er af moest trekken, omdat hij nogal hoog gebroken was en daardoor in de vlees drukte. Het is een stoere hond, volgens de DA. Maar iets lekkers nam hij niet aan van haar, van niemand niet trouwens. Het gaat gelukkig de laatste tijd weer helemaal goed.

Ze heeft op alle 4 de pootjes wolfklauwtjes. Nu heeft ze 2 keer in een dolle bui haar voorpootjes zo dicht bij elkaar gekregen dat ze met haar voorklauwtjes ingehaakt zat… EN GILLEN dat ze deed! Nu was ik bij beide incidentjes thuis en heb haar uit de knoop gehaald, maar moet er niet aan denken dat het gebeurd als ik er niet ben en ze in paniek zo hard trekt dat ze gewond raakt. ze zijn niet te lang en ik denk dat het wilde puppie-bras-streken zijn dat dit haar overkomt. Het liefste laat ik alle klauwtjes zitten, maar als ze er heel veel last van krijgt dan denk ik er toch over na om de klauwtjes bij de voorpoten eventueel te laten verwijderen als we haar in de toekomst laten steriliseren… Of hebben jullie nog andere suggesties?

Bij hem is het van voorbij gaande aard geweest, misschien is het een leerproces bij de gossen hoe ze met de de klauwtjes om moeten gaan, het laatste jaar (tsssss wat gaat de tijd toch snel ) geen last meer gehad.

Gossen hebben nu eenmaal hubertusklauwen dus kunnen ze er wel mee omgaan. Hij heeft zowel dubbele aan de voorkant als achterkant maar heeft er nooit problemen mee. Ze heeft zelfs 3 hubertusklauwtjes aan elke achterpoot en ook hier geen problemen. De klauwtjes hebben ze gekregen voor in de bergen om genoeg grip te hebben als ze moeten werken. Ja, dat heb ik ook wel eens ergens gelezen. Misschien was het …in den beginne…. daarvoor wel bedoeld.

Destijds zal het misschien toch meer teen geweest zijn dan dat het nu het geval is. Nu zijn ze volgens mij gewoon rudimentair en eigenlijk gedoemd om te verdwijnen. Van mij zou dat ook best mogen, gewoon geen acht meer op slaan als kenmerk, de honden hebben er zelf helemaal niets aan, behalve dan dat ze er wel last van kunnen hebben. Ik houd mijn hart vast als die twee van mij door het dichte struikgewas struinen, maar een vet begroeid weiland kan ook al funest zijn. Ben altijd bang dat ze met die rottenen ergens achter blijven hangen. En ja hoor, dat is dan ook al een keer gebeurd met de klauw aan de voorpoot. Het wachten is op de volgende….

Nou wat mij betreft mag mijn staartbeen weggehaald worden hoor ik doe er niets mee en als ik op mijn trouwe onderkant val dan kan ik knap last hebben van dat ding wat ik nooit gebruik. Je kan het zelfs breken! En echt houvast bieden de klauwen echt niet meer. Ik denk zelfs dat ze eerder afscheuren dan dat de hond er baat bij heeft tijdens klimpartijen. Wat hem betreft denk ik toch echt dat hij heeft moeten leren hoe hij ermee om moet gaan het eerste levensjaar heeft hij echt soms veel pijn gehad door die klauwen. Na het eerste jaar heeft hij nauwelijks meer last gehad, dat is voor mij een teken dat hij er mee heeft leren omgaan.

klauwtjes aan de voorkant scheuren bij elk hondenras wel eens ,hebben ze er meerdere dan valt het vaak mee , de echte wolfsklauwen van achteren daarvan werd inderdaad verteld dat het is voor extra grip maaaar die dingen raken de grond echt nooit dus waar moet de grip op komen ? ,dat is een verhaal wat de wereld in geholpen is en iedereen maar voor waar aan neemt in al die jaren dat ik gossen heb is het hier nooit voor gevallen dat er scheuren waren in de wolfsklauwtjes of dat ze er mee blijven hangen , een vriendin van mij heeft pyrenese herders en bij een van haar honden kwam het regelmatig voor dat de nagel van de klauw scheurde ,maar ook dat is met de juiste samenstelling van voedsel makkelijk te verhelpen en nu hoor ik haar er nooit meer over.

Ik kan me voorstellen dat als de Gos in de bergen loopt extra grip heeft met de wolfsklauwen, tenminste als ze jong zijn. Als ze ouder zijn dan zitten ze zo hoog dat ze de grond bij een helling niet raken. De twee nagels in de jongste haar klauwtjes bij 1 voorpoot zijn tegen elkaar gegroeid, dat is nu dus 1 grote nagel, lastig knippen… ja dat is lastig ook als pup hebben ze in de bergen niets aan die klauwtjes want honden kunnen wolfsklauwen dus niet zelf spreiden en dat spreiden heb je nodig voor extra grip ,verders raken de klauwen nooit de grond of een berg , klauwtjes aan de voorkant scheuren bij elk hondenras wel eens ,hebben ze er meerdere dan valt het vaak mee , de echte wolfsklauwen van achteren daarvan werd inderdaad verteld dat het is voor extra grip maaaar die dingen raken de grond echt nooit dus waar moet de grip op komen ? ,dat is een verhaal wat de wereld in geholpen is en iedereen maar voor waar aan neemt in al die jaren dat ik gossen heb is het hier nooit voor gevallen dat er scheuren waren in de wolfsklauwtjes of dat ze er mee blijven hangen , een vriendin van mij heeft pyrenese herders en bij een van haar honden kwam het regelmatig voor dat de nagel van de klauw scheurde ,maar ook dat is met de juiste samenstelling van voedsel makkelijk te verhelpen en nu hoor ik haar er nooit meer over .

Ik ben ook ergens tegengekomen dat de klauwen oorspronkelijk tegen het wegzakken in de grond zouden dienen maar dat is waarschijnlijk net zo’n verhaal als het extra grip hebben, het is wel frapant dat voornamelijk franse honden(Pyreneeën) voorkomt op de ik geloof de ijslandse hond na. hier is een link naar zo’n artikel http://www.mastindelospirineos.nl/pagina’s/hubertusklauw.html voor wat het waard is.

Die van mij had als jonge hond wel eens last van haar Hubertusklauwen, later niet meer. De ander heeft er nooit last van gehad en haar dochter tot nu toe nog niet. Ik heb wel bij klauterpartijen op rotsen bij beide gezien dat de Hubertusklauwen de grond (rotsen) raakten. Of ze daar ook steun aan hadden kan ik niet zeggen, maar dat waren de enige momenten dat ze de grond raakten. Zeker de oudste klom erg graag. De Hubertusklauwen komen vooral bij berghonden voor en dat wil misschien toch wel wat zeggen. Niet dat ik denk dat het een groot verschil is hoor. Ik zou het ook niet erg vinden als de Gos ze niet had, echt handig zijn ze niet.

Zij heeft ook aan alle 4 de pootjes dubbele en ook zij heeft er als jonge hond een aantal keren last mee gehad. Bij hem nooit. Ook niet in de tijd dat hij nog als een dolle stier de kattenloop en de A-schutting bestormde. Bijna 4 jaar geleden heeft hij aan een wolfsklauw een (kanker)gezwel. De klauw is toen verwijderd. De klauwtjes hebben ze gekregen voor in de bergen om genoeg grip te hebben als ze moeten werken. Hij is ex-schapenhoeder/werkhond uit Spanje, en daar hebben ze niet alleen z’n oren gecoupeerd, maar ook z’n klauwtjes verwijderd. Kan een op zichzelf staand geval zijn uiteraard…..Fokker/dierenarts/eigenaar afhankelijk wellicht. en vaak zonder verdoving of heel weinig , de oudere fokkers in spanje coupeerden zelf net als veel fokkers in andere landen .

Bij hem zijn de klauwtjes aan de voorpoten altijd kort, hij bijt ze zelf zeer kort, achteraan moet ik ze zelf bijknippen 2 x per jaar, hij heeft er aan de achterpoten op elke poot 2 klauwen en nog 2 kleine teentjes zonder klauwen Ik knip zijn klauwnagels elke maand! Weliswaar een klein stukje maar toch, ik haal dat niet 2x in een jaar want dan zijn ze veel te lang. In Spanje beweren ze dat gossen die aan elke 4 poten 2 klauwtjes heeft goede schapendrijvers zijn!!!

Vooraan heeft hij aan elke poot een klauw die hij zelf kort bijt achteraan aan elke poot 2 waarvan ik er meer eentje moet bijknippen zoals je zegt ga ik het ook meermaals doen, maar ik durfde het niet te doen van schrik dat ze nog harder zouden gaan groeien. De bovenste achterste klauw groeit minder hard dan de onderste, die hebben dan de neiging om te gaan ombuigen, maar als balto mij ziet komen met de nageltang is er wel veel show voor ik aan zijn nagels mag komen, dat komt opdat een hondenkapper eens te ver geknipt heeft en er was bloed en heel veel paniek en sinds dien beschermt hij zijn nagels tegen tangen, dat zal vermoedelijk erge pijn gedaan hebben.

2 dagen later was mijn dochter met haar hiernaast op een braakliggend terreintje aan het spelen. Met het achter de bal aan rennen is ze zoals Hubby het noemt door haar remmen gegaan, oftewel ze gleed uit en haalde haar voetzooltje bij haar hubertusklauw (weet ik veel hoe je dat daar noemt) open. Een bloedbad dat dat was. Haar hele poot zat onder het bloed. Dus Frits eerst eens in de wasbak gezet om haar poot goed af te spoelen. Gelukkig stopte het bloeden en omdat het niet onder haar poot was liep ze ook niet mank. Ze zat er alleen steeds aan dus toen hebben we haar ook maar zo’n kap opgezet. Kun je je het voorstellen, 2 honden in huis met een kap op. Toen ze een dag later de honden(met kap) uit liet op dat terrein moest een man die daar liep echt heel hard lachen om die wandelende lampenkappen.

Ons arme Roosje, het ging helemaal niet goed met haar klauwtje. Vandaag heeft de DA haar nagel eraf gehaald. Nu zou het beter moeten gaan. Het was zo’n dapper meisje: de assistente hield haar vast, ik stond aan de achterkant om te voorkomen dat ze naar achteren zou schieten. Ze draaide haar koppetje helemaal om naar mij, ik ben toen over haar snoetje gebogen, ze kroop helemaal met haar neus in m’n nek en in mijn kleren. Ze waren het er na afloop allemaal over eens, wat is dat een lief hondje zeg, en wat is het toch leuk hondje, ja, maar nu allemaal handen weg, want we gaan weer fijn naar huis. Het heeft haar emotioneel wel helemaal uitgeput, maar de DA heeft goed werk gedaan. Het verband omleggen bleek uiteindelijk het moeilijkste gedeelte.

Was het een nagel van een hubertusklauw en gaat die weer gewoon aangroeien? Bij een van onze tibetaantjes hebben we eens een teentje moeten laten amputeren nadat ze ergens achter was blijven hangen. Haar nagel stond recht overeind en het bloedde verschrikkelijk.

Update: Het nageltje aan de voorpoot is weer mooi aangegroeid. Ze is weer helemaal compleet.

Ook is het volgende belangrijk. Voor het geval je naar een inventarisatie of show gaat. Mag ik je een tip geven ? Ik weet niet of je enige show ervaring hebt, maar oefen staan en betasten Ook door anderen , en zeg als de tandjes aan de beurt zijn dat je die zelf laat zien. Oefen dit ook! Oefen ook dat je echt zelf goed de kiezen laat zien. Oefen dat er aan de hubertusklauwen gevoeld wordt , eerst door je zelf en dan op den duur door iemand anders. En oefen netjes naast je laten draven.