Vraag: mijn gos valt uit, is dit normaal? wat kan ik doen? Op het moment is het helemaal raak. Mijn Gosse-teefje rent tegenwoordig als een gek af op tegemoetkomende wandelaars en honden om er vervolgens blaffend omheen te dansen. Als ze aan de lijn zit en er komt een andere hond aan gaat ze in de lijn hangen en blaffen. Alsof ze wil zeggen “weg jij!, opzouten nou, en vlug een beetje”. Nou, da’s ook niet gezellig, zeg nu zelf. Luisteren komt dan duidelijk op het tweede plan.
Mijn Gos vindt het erg leuk om eens lelijk te doen tegen reuen die we tegenkomen. Het hoeft niet altijd een reu te zijn, ook teven krijgen wel eens te maken met mijn uitvallende Gos. Ik heb er nu op getraind dat een andere hond betekent dat hij wat lekkers krijgt, mits hij zich gedraagt. Dit werkt over het algemeen erg goed. Maar wat doet hij nu, als we netjes langs een reu gelopen hebben dan krijgt hij zijn lekkers en mag de flexilijn weer lang, maar dan kan het zijn dat hij alsnog een keer uitvalt terwijl de andere hond alweer 50 meter verder is. Of hij staat te grommen bij het plasje wat de hond heeft achtergelaten. Het mooiste is dat het hem niet lukt om de andere hond weg te jagen, die zijn dan ook nog nieuwsgierig waarom hij zo’n kabaal maakt. Dat uitvallen kan tegen vanalles zijn eigenlijk maar zeker niet regelmatig. Het is maar waar hij op dat moment zin in heeft. Soms tegen mensen, fietsers, koeien, paarden, auto’s, alhoewel hij tegen auto’s uitvallen al heel lang achter zich heeft gelaten. Ik moet dus altijd op mijn hoede zijn met mijn Gos. Zijn er meer mensen met deze ervaring?
Ik herken dit verhaal helemaal want sinds ongeveer een maand is mijn Gos aan het puberen volgens mij en 9 van de 10 keer vindt hij de honden die hij in ’t bos tegenkomt geweldig leuk om mee te spelen, maar 1x zit er dan eentje tussen die hij vanaf het eerste moment niet moet en dan gaat hij erachter aan en alleen grommen en snauwen. De baasjes van die honden schrikken enorm want het klinkt nogal indrukwekkend en agressief maar hij bijt niet maar doet wel heel lelijk! Aan de riem heeft hij nog meer last van maar krijgt hij geen kans.. Ik heb al geprobeerd hem af te leiden met iets lekkers maar omdat hij pas 7 mnd is ziet hij een rode waas voor ogen en ziet/hoort niks anders. Ik loop meestal in het bos als hij los is dus gewoon snel door en dan komt hij direct achter mij aan maar leuk voor die honden is het niet waar hij zo tegen gromt. Het maakt ook niet uit of het een reu of teef is, hij moet ze gewoon op het eerste gezicht niet. Ik zou wel eens willen weten of je hier iets aan kunt doen of veranderen want afleiden met iets lekkers lukt dus niet als hij in de strijd met die ander bezig is… Wie heeft tips of is dit gewoon pubertijd en gaat het gewoon weer over? Als hij respect heeft voor een hond die een keer tegen hem gromt dan ligt ie nog gewoon direct op zijn rug te spartelen hoor.
Je kunt oefenen dat een andere hond aankondiging van een beloning wordt. Het wordt met de clicker of clickerwoord aangeleerd. Eerst de clicker aanleren, dan klikken als je hond een andere hond ruikt, bv achter een muur. Dan klikken als je hond naar een andere hond kijkt op een bepaalde afstand wat je hond nog niet triggert om naar de andere hond toe te gaan. Het is dus belangrijk dat je nog makkelijk tot je hond door kan dringen.
Als je hond eenmaal weet: ik kijk naar een hond en krijg dan lekkers, dan kun je een stapje verder gaan en wachten met de click tot je hond weer naar jou kijkt, zo van zie je nou niet dat ik een hond aan kijk. Dan krijgt de hond door dat als hij een hond ziet het beter is om jou aan te gaan kijken want dat levert me wat lekkers op. Dit bouw je helemaal uit naar veel langer aankijken en steeds dichter naar een andere hond toe kunnen komen.
Ook mijn Gos kan enorm uitvallen naar honden en overigens ook naar mensen. Ze doet meestal niets, maar maakt zo veel agressief kabaal dat velen zich te pletter schrikken. Helaas ging ze de laatste tijd, in minder bekende omgeving meer fysiek de confrontatie aan waardoor de betreffende hond wel even zijn tanden liet zien. Bij mensen heb ik haar grommende grauwende houding redelijk onder controle gekregen door haar ruim van te voren af te leiden met wat lekkers. Bij honden is dat toch iets lastiger, want dan is de drift(?) zo groot dat ze toch op het laatst de aanval inzet. Naar mijn idee minder vaak bij kleine hondjes. Bij haar komt het volgens mij toch meer voort uit onzekerheid en ik vraag me af of dat bij de reuen ook zo is? Ze heeft overigens ook nog een andere tactiek. We staan op een veld met een balletje te spelen en ziet dan uit haar ooghoek een vreemde hond passeren, speelt lekker door en als de hond dan een stuk verder is neemt ze een spurt en belaagd de niets vermoedende hond van achteren. Die schrikt zich dan een ongeluk en als het voor haar meezit gaat de betreffende hond er vandoor, kan ze er nog even achteraan. Zit het voor mij mee, dan draait de hond zich precies op tijd om en schrikt zij zich een ongeluk, helaas gebeurt dat te weinig. Dit gedrag heb ik jammer genoeg nog niet onder controle, want heel vaak negeert ze een passant en dan vliegt ze er opeens vandoor en dan krijg je totaal geen contact meer. Je vraagt je wel eens af wat er in zo’n hondenhoofd omgaat. Heel veel van dit gedrag komt in eerste instantie voort uit onzekerheid. Vaak wordt er dan geroepen, die hond is dominant, maar meestal is dat niet zo en is het en in wezen een onzekere hond die uit onzekerheid dit gedrag vertoont. Mijn jonge Gos begint nu ook als ze een voor haar vreemde en wat bedreigende hond of situatie komt wat te grommen en te blaffen, maar daarom is ze niet dominant of agressief. Ze weet zich met de situatie geen raad. Ik geef haar de kans het vreemde fenomeen of hond een poosje van een afstandje te bekijken en blijf zelf verder rustig. Na een poosje speelt ze en is ze vrij en blij. Ook kun je naar gelang de situatie er voor kiezen om je hond gewoon uit de sitiuatie te halen.
Ik ben blij met de reactie dat het misschien weleens angst c.q. onzekerheid kan zijn want ik dacht eerst juist dat het iets was van proberen te meten met de ouderen omdat mijn jonge Gos zich nu al wat stoerder voelt met zijn gewicht en grootte nu hij “al” 7 maanden is. Ik kom net terug van een wandeling aan de riem in het donker en hij schrikt echt van elk geluid of beweging die hij hoort en gaat dan stilstaan kijken en is heel alert. Ik denk dus ook dat het agressieve gedrag iets is van het niet mogen van die andere hond (weet niet of het reu of teef is) en inderdaad zelfvertrouwen. Mijn vraag: hoe kun je je hond dat bijbrengen dat hij meer zelfvertrouwen krijgt en dit onwenselijke gedrag niet vertoont als hij midden in zo’n “ruzie ” zit en blinde waas voor ogen heeft. Het enige wat hij wel ziet is als ik doorloop, want hij is doodsbang zijn baasje kwijt te raken in het bos. Ik ben echt niet zo’n paniekzaaier in die dingen en mijn Gosje doet zo’n hond toch niks want het is alleen dreigen en wegjagen, maar het klinkt voor andere honden en baasjes erg agressief. De meeste honden doen dan ook niks terug.
Ik zou zeggen: Rustig doorlopen is een goede optie, niet gaan roepen of schreeuwen, maar je rug naar het geheel toe draaien en heel langzaam weglopen. Meestal zijn de baasjes van die honden meer geschrokken dan de hond in kwestie. Als je Gos onzeker is zoals je beschrijft gisteren in het donker, geef hem gewoon de tijd om te wennen en wees zelf rustig zeg niets , sta stil of loop heel langzaam en kijk gewoon een beetje schuin weg naar beneden je gos een beetje ontspant en beloon hem dan eventueel rustig en loop weer heel rustig door. Langzaam lopen brengt sowieso rust in een hond.
Dit boven een andere reu willen staan is heel herkenbaar, mijn volwassen gossenreu heeft dit ook. Hij is absoluut niet agressief of dominant, maar wel een echte alfa reu. Een teef of pup zal hij niets doen (die mogen hem bijna de oren van de kop eten. In “ons” parkje, waar de meeste buurthonden komen, zie je aan de lichaamstaal van de andere reuen dat ze dit accepteren. Een puberende (dominante/macho) pup wordt 1x terecht gewezen en zal daarna mijn gos niet meer zomaar benaderen en mijn gos hem ook niet. Ook wij hebben met onze Gossenreu best wel problemen gehad met andere reuen. Hij begon eigenlijk nooit zelf maar ze moesten hem wel altijd hebben. Het is begonnen bij de G&G 1 cursus, bij de blijf af werd hij aangevallen door een mechelse herder. Vanaf toen moest hij tijdens de trainingen eigenlijk niets meer van andere honden hebben maar daar hadden we verder geen last van. Maar daarna werd het uitkijken met wandelingen waarbij andere honden los liepen, ze lieten hem niet met rust. Hij liet trouwens de teven niet met rust, hij kon echt helemaal gek zijn van een teefje. 3 jaar geleden werd hij op korte tijd 3 keer aangevallen. Eerst door een labrador in de polder, het baasje had niet eens een lijn bij en snapte niets van de reactie van zijn hond (dat doet hij anders nooit), daarna door een aangelijnde herder die al gepasseerd was en even terugkwam, dit was de 1e keer dat mijn gos echt behoorlijk gewond was (aan zijn oog). Volgens mijn zus lag het aan onze reactie (wij waren te voorzichtig dacht zij) maar toen ons Gosje eens 3 weken bij haar logeerde gebeurde het weer. Onze Gos had er ondertussen ook genoeg van en begon al ruim op tijd te grommen naar andere honden. Toen hij geopereerd moest worden i.v.m. een gezwel aan zijn hubertusklauw hebben we mede daardoor besloten hem meteen te laten castreren, hij was toen 7 jaar. Het gaat nu (2 jaar later) echt veel beter. We hebben sindsdien geen problemen meer gehad. Pas geleden kwam ik een man tegen met een Rotweiler en herder aangelijnd die enorm te keer gingen, de man had de grootst mogelijke problemen om zijn span onder controle te houden. Mijn gos gunde het allemaal geen blik waardig. Ik was echt super trots!! Wij hebben bewust toen we een 2e gos wilde een teefje genomen om de problemen met andere honden uit de weg te gaan, maar we hebben het er al over gehad dat als we er nog eens een zouden nemen dan zou het toch weer een reu zijn. Niet dat we hem dan meteen zouden laten castreren hoor!!
Ik hoor een heleboel andere rassen de revue passeren die moeilijk doen inclusief die zogenaamd altijd zo lieve labrador. Ik denk dat van heel wat rassen de reuen pittiger zijn naar elkaar. Maar ik vraag me ook af of dat altijd ook nodig is. De opmerking van de Spaanse keurmeesters die hier geweest zijn was ook dat de reuen te pittig waren voor een gos. Het kan zijn dat het aan onze opvoeding ligt en het kan ook zijn dat het toevallig een lijn is die wat pittiger is. Dus ik heb nog steeds mijn twijfels of die gossenreuen nu per definitie scherper zijn dan bij andere rassen het geval is, maar denk wel dat het een punt van aandacht mag zijn bij de keuze van een reu en een teef als je gaat fokken.
De twee teefjes van mij, die kunnen daar ook wat van, dat uitvallen. Alle tegemoetkomende honden (ook puppies), dat vinden ze maar niks. Vooral niet als tegemoetkomend verkeer ook nog eens op “hun” pad loopt. Los laten lopen is op zo’n moment geen optie meer, ze stuiven met veel bravoure en geblaf op de hond af. Proberen zelfs in de poten te nibben. Als de hond in kwestie ook uithaalt draaien ze als een speer om, de staart tussen de poten en oewoewoew-janken. Dit is meestal afdoende om de hond weer te temperen en het geeft de dames weer de gelegenheid om wederom in actie te komen. De laatste tijd lijn ik ze aan, omdat mensen met hun hond er best van kunnen schrikken, twee van die honden die op hun hond afstuiven. Wetende dat ik hiermee de situatie vererger, maar wie het weet mag het zeggen. Snoepjes en beloning, laten schrikken, zelf doen alsof er niets aan de hand is, noem maar op, niets werkt terwijl ze verder heel goed naar mij luisteren en erg goed op “nee” reageren. Met andere tegemoetkomende hondjes, dan krijg ik geen enkel contact meer. Ook als ik met hen afzonderlijk wandel vertonen ze allebei dit gedrag hoewel het jongste teefje met hetzelfde kabaal dit nu zeker doet uit onzekerheid. Eenmaal voorbij de hond kan ik ze meteen weer losmaken en lopen ze weer vrolijk met mij mee. (heel soms kan het oudste teefje er nog even erachteraan stuiven en nog even blaffen, zo van “opzouten jij”) Samen opwandelen met andere honden in dezelfde richting is trouwens geen probleem. Dat gaat heel goed.
Mijn jonge gos valt in het bos loslopend gelukkig niet uit naar andere honden. Hij gaat dan kwispelend naar de hond toe, maar mensen zonder hond in het bos, daar moet hij niks van hebben en kleine(re) kinderen al helemaal niet en ook daar stuift hij wel eens blaffend op af. Vooral kinderen schrikken zich dan rot. Afleiden met spelen met bal of dennenappel lukt wel eens ook als er joggers langskomen. Aan de riem is het echt heel erg want dan gromt hij zelfs tegen het allerkleinste puppie (laatst dwergteckel puppie) en ik nog wel denken dat volwassen honden heel lief tegen puppies doen. Laat ik hem echt los dan vindt hij het juist allemaal prachtig die honden en hele grote honden vindt ie griezelig in het begin en staat hij eerst heel timide te kijken! Denk dat het nadeel van 2 honden is, dat ze elkaars gedrag kopiëren en zich ook nog sterker voelen samen!
Meerdere honden kunnen inderdaad dit gedrag versterken. Dat merkte ik dit weekend ook toen ik een heel weekend op pad was met een vriendin en haar hondjes. schelties en een poedeltje, ze zijn ook van die keffers en aanstellers. Maar zit je net met een wat onzekere puberende gossin, word je daar niet blij van. Alles werd door het stel aangeblaft en dat gosje van mij deed vrolijk mee en moest ook nog eens het laatste woord hebben en vertellen “opzouten, jij vreemde hond” en dat terwijl ze eigenlijk helemaal niet zo´n held is. Dat wordt er dus weer aan werken om dat weer een beetje weg te latenvloeien. Eigenlijk is ze doorgaans heel sociaal maar dit stel heeft wel een verkeerde invloed op elkaar.
Sinds een dikke week lopen mijn gosjes gewoon door als ik ze aangelijnd heb en we tegemoetkomende honden passeren. Een plastic flesje, gevuld met steentjes bood uitkomst. Slechts 1 keer heb ik dat ding op de grond gegooid toen de dames weer aanstalten maakten om weer eens flink tekeer te gaan. Nu hoef ik enkel nog bij naderende honden het flesje zachtjes te rammelen als het jongste teefje van opwinding gaat hijgen. In de winkel kun je ook van die rammelschijfjes kopen, de zogenaamde Fischerdisks. Fisher ( een Engelsman) is één van de grondleggers van het positief trainen. Hij heeft verscheidene boeken geschreven: ‘Denken als een hond’ en ‘Dogwise’ ( weet hier de NL titel niet van). Ze hebben zeker de aanzet gegeven dat het één en ander in de training van honden positief verbeterde. Nu nog even een poosje volhouden en dan zoetjesaan gaan proberen of ze ook rustig blijven als ze los lopen en er een andere loslopende hond hen tegemoet komt. Maar zover is het nog niet. Ik wil ze vooral nu niet in een gelegenheid brengen dat ze in de fout kunnen gaan. Hopelijk gaat het allemaal lukken.
Mijn Gos Hij heeft vooral moeite met Border Collies, dat zal waarschijnlijk met hun lichaamstaal en blik te maken hebben.
Bij mijn Gos is dat de duitse herder(reu of teef maakt niet uit). Als mijn gos die in de gaten krijgt dan lijkt het alsof er een waas voor zijn ogen komt, zijn gedrag verandert dan als van een stier op een rode lap. Ik heb geen idee wat de oorzaak hiervan is, we hebben nooit een aanvaring o.i.d. gehad. Een hollandse herder en een witte herder zijn zelfs zijn grootste maatjes. Maar een duitse herder grote problemen……….
Hier vallen ze juist enorm uit tegen witte herders en (vooral de blonde) labradors. Het is sowieso om wanhopig van te worden. Nu het jongste teefje zich aan de lijn keurig ging gedragen bij het voorbijkomen van andere honden, begint nu het oudste teefje weer ineens uit te vallen…… ja kijk, dan doet het jongste teefje natuurlijk ook weer een potje mee…. pffft. Gewoon rustig blijven en volhouden en dan komt het misschien wel goed!
Dat klinkt bekend! Onze reu van 10 jaar, de koele kikker heeft de laatste tijd ook van die streken. Hij wordt 2x zo groot en laat een geluid horen, iets wat van heel diep komt en erg gevaarlijk klinkt. Ja en dan heeft ons gosseteefje zoiets van……… Ik laat ze meestal alle twee zitten en vraag aandacht waardoor de rust terug keert (en ik complimentjes krijg over mijn goed luisterden honden, ze moesten eens weten) Ook zijn hier in de buurt een paar plaatsen waar honden achter een hek enorm te keer gaan. Ik ga daar bewust naar toe en laat ze vlak bij het hek een paar minuten zitten of liggen. Vooral ons teefje is hier enorm door vooruitgegaan.