Gelukkig is autorijden nu geen probleem meer. Als pup zat moosje star op één plek en het water liep binnen korte tijd uit de bek. Gelukkig is ze nooit zo ziek geworden dat ze moest overgeven. Volgens mij werd ze in de auto erg nerveus. Ik ben toen met haar regelmatig in de stilstaande auto op de achterbank gaan zitten. Gewoon rustig zonder iets te zeggen. Vervolgens heb ik ook de auto gestart en weer later ben ik korte stukjes gaan rijden met één van mijn eigen spruitjes rustig bij haar op de achterbank. Inmiddels gaat het gelukkig erg goed en kan ze ook op lange reizen mee. Als ze nu in de achterbak ligt is er niets aan de hand en gaat ze rustig slapen, daar heeft ze duidelijk veel minder last van alle indrukken. Als ze op de achterbank moet zitten blijft ze bij voorkeur de hele weg hijgen, dus echt gelukkig is ze er nog niet mee. En wat te doen als je hondje zo ziek wordt, tot overgevens toe.
Wat zijn jullie ervaringen met de hond in de auto. _________________
Ik heb ook een hondje gehad wat spuugde in de auto. Het advies wat ik toen kreeg en wat inderdaad goed hielp was de hond op de grond bij de bijrijder zetten. Het is net als bij mensen, ze zien teveel en daardoor worden ze ziek. Als ze het verkeer niet meer voorbij zien rasen is het beter uit te houden. Bij mijn hond heeft het toen heel goed geholpen, zij was later altijd de eerste die in de auto zat en waarmee ik zomaar eens een ritje maakte omdat ze het zo leuk vond.
Onze hond vond in het begin de auto maar niks. Maar nu springt ze er gelijk in. Ze had dat ze als pup altijd met haar voet de hand van de bestuurder wilde aanraken. Gewoon elke keer de hond of pup in de auto meenemen en naar leuke dingen en dan leren ze het wel. PS mijn andere hond vond de auto gelijk leuk, nooit een probleem mee gehad.
Onze vorige hond (een Cairn terrier) is wel een tijd wagenziek geweest, maar is er op een gegeven moment gewoon overheen gegroeid. Soms begon hij dan ook over te geven, na een tijdje heftig pompen kwam alles eruit, aangezien we dan al gewaarschuwd waren konden we hem gewoon een zakje voorhouden waar hij dan alles netjes in spuugde. Overigens deelde hij dit probleem (en soms bijna het zakje) met onze zoon. Ons hondje had er minder last van als hij bij mij op schoot zat en naar buiten kon kijken. Hij had eigenlijk helemaal geen hekel aan autorijden en op een gegeven moment was het gewoon over.
Helaas word ik nooit zo blij als ik aan mijn gosje en de auto denk. In de Gossen beschrijving staat dat Gossen graag met hun baas in de auto mee gaan, maar voor onze gos is de opwinding vaak zo groot, dat ze voor ons onverdragelijk is in de auto. Eigenlijk begon het al toen we haar als pup bij de fokker ophaalde. Ik had toen heel erg het gevoel dat ze niet met ons mee wilde en toen al haar moeder miste. Het uitte zich door enorm gillen.Gelukkig viel ze op een gegeven moment in slaap. Maar thuisgekomen leek ze prima op haar gemak bij ons en ook ’s nachts gaf ze geen kik. Daarna hebben we een hele geschiedenis van auto training gehad. Inderdaad ook met weken lang alleen maar zitten en eten in de auto , met daarna het starten en niet rijden. Maar zodra de auto in beweging kwam begon het gegil weer. We hebben ook z’n feromonen ding in de auto gehad, maar helaas. Nu ook weer bijna 3 jaar verder gilt ze meestal niet meer als we weg gaan en op de snelweg gaat ze meestal wel liggen slapen dus dat is een hele verbetering maar zodra je de snelweg afgaat begint het gegil weer. Als je dan op onbekend terrein bent en de weg zoeken moet , word je helemaal gek. Eigenlijk kan ik me er nu wel redelijk voor afsluiten, maar mijn partner niet. Het lijkt mij best leuk eens naar het buitenland op vakantie te gaan met onze gos, maar op deze manier zit dat er niet echt in. Zijn er andere Gossen eigenaren die dit kennen of doet alleen mijn schatje dat en is dat weer haar spaanse temperament???
Onze hond hijgde en piepte altijd als ze in de auto op de achterbank zat. Het water liep in stromen uit haar bekkie. Op een goede dag heb ik haar in de achterbak gelegd. Dit was toeval omdat de achterbank bezet werd door een aantal spruitjes. Een bench kan er niet in, maar ze heeft daar veel ruimte op een lekker vetbed. Nou moe. Dit ging fantastisch. Nu gaat ze dus in de achterbak, ze kijkt dan nog even door de ruit naar achteren, gaat liggen en slapen. De hele weg. Maakt niet uit hoelang. Mijn andere gosje er dus ook maar bijgelegd, maar zij blijkt pas heerlijk te gaan slapen als ze in een tuigje op de achterbank ligt. De ene hond wil blijkbaar “voeling” houden met de wereld om hem/haar heen. Een andere hond wordt hier blijkbaar erg zenuwachtig van en steekt het liefst de kop in het zand, wil zo min mogelijk zien.
Maar het komt heeeeeeel regelmatig voor dat hij even heen en weer loopt en daarmee de autogordel ontkoppelt en dus los loopt
We hebben nu een bestelauto en de honden zitten los achterin. Daar is met een schot een ruimte gemaakt achter de plek waar de honden zitten. De laadruimte is dus met dit schot van de honden gescheiden. Hierdoor kan de bagage de honden niet pletten en zijn de honden van ons gescheiden door een rooster. Iedereen blij. In onze vorige auto (een VW Golf Variant) zaten de honden op de achterbank soms in een tuigje met autogordelriemen vast, maar niet met een halsband om, maar in een tuigje. Bij een aanrijden hebben de honden anders alsnog een whiplash. Nadeel was wel dat ze regelmatig in elkaar verward raakten en we moesten stoppen om ze weer te ontwarren. We deden dit ook alleen in Duitsland. De meeste zogenaamde honderrekjes houden met een aanrijding hooguit een chihuahua tegen en die schiet dan misschien tussen de spijlen door. Onze honden zitten los in de achter ruimte, we hebben bij de aanschaf van onze auto een rek laten monteren die er niet zo maar uit te halen is. Is veilig, maar ook wel lastig soms. Want nu kunnen wij geen grote dingen vervoeren. Dat rek zit met grote bouten aan de binnen kant van de auto vast. Maar ik heb liever dat de honden veilig zitten, dan dat ik grote spullen kan vervoeren.
vroeger hadden wij een volume wagen C8 speciaal gekocht om ons Balto in te vervoeren in de kofferruimte voorzien voor een veilig traliewerk, heel de baan huilen, jammeren, resultaat: Balto ligt altijd op de achterbank, niet vastgebonden, zou het wel moeten doen, maar hij blijft wel mooi liggen op zijn deken, maar ja bij ongeval, niet zo veilig of bij kort remmen ook niet veilig. Ik heb nochtans zo een band liggen die in de veiligheidsgordel kan, maar ik moet bekennen dat ik hem nooit heb gebruikt.